மயங்கி விழுகையில்

தண்ணீர் தெளிக்கும் கூட்டத்தை

கண்ணீரோடு பார்க்கும் பட்டினிக்கு பிறந்தவன்

சாலை ஓரத்தில்

சில்லரை மட்டும் தேடி

சிந்தனை இழந்து கிடக்கும்

பஞ்சத்தில் தஞ்சம் அடைந்தவன்

எச்சில் கூட மிச்சமில்லாது

கூவிக் கூவி அழைத்து

கூனாய் குருகிப்போய்

கோவில் வாசலே கதியாய் வாழும் பிச்சைக்காரன்

யாருமே யாருக்கும்

தேவையில்லை

பசி மட்டும் இல்லாது போனால் ;

பழமை கலைந்தாலும்

தொழில்நுட்பம் வளர்ந்தாலும்

புதுமை உலகம்

என்று கானுமோ

பஞ்சம் இல்லா தேசத்தை

அதுவரை

பசிப் பினி

என்றும் ஒரு பாவியே !

     ---சௌந்தர்யா---