இதுவல்லவா வாழக்கை

.

.

.

எங்கிருந்த போதிலுமே

நமை விடாத நினைவு

எது வந்த போதிலுமே

முடியாது சில கனவு

எதிர்பாரா நேரத்தில்

மாறிவிடும் வாழ்வு

மற்றவர் பார்வைக்கு

எல்லாமே ஒரு நிகழ்வு

வலை போட்டு மீன் பிடிப்பவன்

பேரலைக்கு பயந்தால் உணவில்லை

கலைபடைக்க தினம் நினைப்பவன்

ஓரிடத்தில் இருந்தால் பயனில்லை

அன்பிலாத இடத்தில்

அடைக்கலம் கேட்போம்

அறவனைக்க வருவோரை

ஏனோ தள்ளி வைப்போம்

கவலை இல்லா மனிதனில்லை

கவலை கொள்ளாதவன் மனிதனே இல்லை

உலகின் பிரச்சனைகளின் எண்ணிக்கையை

கோவில்களின் அர்ச்சனையே சொல்லிவிடும்

எவரும் தொலைக்காத நிம்மதியை

இன்னும் நாம் தேடுகிறோம்

தேவையென வரும்போதே

சில சொந்தங்களை நாடுகிறோம்

பரபாப்பான வாழ்க்கையில்

வலியை நினைக்ககூட வலியில்லை

இணையதள உலகத்தில் – அருகில்

இணைந்திருக்கும்

உயிரை மதிக்க நேரமில்லை

இருக்கும் போது

வாரா சொந்தம்

இல்லாத போது

வந்து என்ன பயன்

விட்டு போன உறவுகளுக்கு

விலை போட முடியாது

செத்து போன உயிர்களுக்கெல்லாம்

நாம் அழும் சத்தம் கேட்காது..

சோர்வதில் இல்லை வாழ்க்கை

சேர்வதில் உண்டு வாழ்க்கை

தொலைவதில் இல்லை வாழ்க்கை

தேடி அலைவதில் உண்டு வாழ்க்கை

இழந்ததில் இல்லை வாழ்க்கை

மீண்டு எழுவதில் உள்ளதே வாழ்க்கை ..

இன்னிசையை படைத்தான்

காதுகளுக்கு அமுதூட்ட ;

இயற்க்கையை படைத்தான்

கண் இரண்டை குளிர வைக்க  ;

நறுமணங்களை படைத்தான்

நாசிகள் நானேர ;

சுவைதன்னை படைத்தான்

உதடுகள் ருசித்துப்போக ;

எண்ணங்களை படைத்தான்

நினைவுகள் வந்துபோக ;

வண்ணங்களை படைத்தான்

அழகு முழுமையடைய ;

வலிகளை படைத்தான்

கண்ணீரை அறிந்துகொள்ள

மகிழ்ச்சியை படைத்தான்

சிரிப்புகள் சிதரிப்போக ;

உறவுகளை படைத்தான்

என்றென்றும் இணைந்து வாழ ;

பிரிவுகளை படைத்தான்

உணர்வுகள் உயிர்த்தெழ ;

பிறப்புகளை படைத்தான்

புது சொந்தங்கள் கண்டெடுக்க ;

இறப்புகளை படைத்தான்

எதுவும் நிலையில்லை என்றுரைக்க !!!

இதில் ஏதும் இல்லை செயற்க்கை

இதுவல்லவா வாழக்கை J J J

--- சௌந்தர்யா ---

என் உயிரே நியன்றி

ஏதும் இங்கு பெரிதில்லை

என் உலகம் நீ என்பேன்

வேறெதுவும் அடங்கவில்லை

உனை நினைக்கும் நிமடத்தில்

எனை மறந்து நான் போவேன்

உனை நினைக்கா நேரத்தில்

எப்படி இங்கு நான் வாழ்வேன்

விளக்கமுடியா அன்பு இது

விலகமுடியா நட்பு இது

விடியலன்றி போனாலும்- உன்

விழிகளே எனக்கு ஒளியாகும்

ஒட்டி பிறக்கவில்லை

இருந்தும்

உனை பிரிந்து

இருக்க முடியவில்லை ;

சங்கீதங்கள் வேண்டாம் எனக்கு

உன் சிரிப்பொன்றே கீதமாகும்

சொந்தம் பல வேண்டாம் எனக்கு

உன் உறவொன்றே வேதமாகும்

கேட்காமல் வந்த வரமே

இங்கு

கிறுக்கியதெல்லாம் உனக்கு

பகல் நேர நிலவே

உன்மேல்

பைத்தியமடி எனக்கு !

உன்னோடு என் வாழ்வு

எனக்கு கிடைத்த மோட்சமடி

நான் வாழும் நல்வாழ்வு

நீ போட்ட பிச்சையடி

நீ துக்கம் என சொன்னால்

தூக்கங்கள் தூரமாகும்

அழகுரதி நீ அழுதால்

அனைத்தும் ஒரு பாரமாகும்

கண்ணீரை சிந்தாதே

கனமாகுது இதயங்கள்

கவலையென வருந்தாதே

மாற்றிவிடும் வரும் காலங்கள்

தூரமாக நீ போனால்

துயரம் அது - நான்

தூக்கிபோட்ட கவிதைக்கு

தூது இது !

தவறுகள் ஒன்றல்ல

ஓராயிரம் செய்ததுண்டு

மன்னிப்பு ஆயிரம் அல்ல

பல்லாயிரம் கொடுத்ததுண்டு

காதல் மட்டும் போதும்

அன்பே

காயங்கள் வேண்டாம்

பிரியங்கள் மட்டும் போதும்

அழகே

பிரிய வேண்டாம் ..

 வாழும் போதே சொர்க்கங்கள்

உன் உறவில் இன்று கிடைத்ததம்மா

பத்து ஜென்ம சந்தோஷத்தை

உன் ஓர் உயிரே எனக்கு கொடுத்ததம்மா ..

                                                --சௌந்தர்யா--